lələ

is.

1. Keçmişdə kübar və varlı ailələrdə oğlan uşağının tərbiyəsilə məşğul olan adam. <Qətibə xanım:> Səba xanım, özümü çox fəna hiss edirəm, Qutluğu lələsinə tapşırın. M. S. O.. Hacı Səmsam . . başqa mülkədarlar kimi oğlu üçün lələ saxlamırdı. P. M..

2. Böyüyə, yaşlı kişilərə müraciət zamanı işlədilir. <Fərhad:> Eybi yoxdur, gəlin içəri, xoş gördük, lələlərim. Ə. H.. Lələ, səndən bir şey soruşacağam, gizləmə, doğrusunu söylə. S. S. A.. <Qədir:> Ay lələ, yavaş sürün!. . M. C.. // dan. Hörmət üçün özündən böyük adamın adına əlavə olunur. <Rəhim:> Rəhmətlik bəy mənə Rəhim lələ deyərdi. Ə. H.. <Məstan:> Qoy Tapdıq lələ . . qağamdan danışsın. Ə. Ə..